De vrienden van Jezus hadden een enerverende periode van 40 dagen achter de rug. Jezus was gestorven, opgestaan en vervolgens reisden ze samen rond. Jezus genas in die periode vele zieken. Wat moet dat een feest zijn geweest! Dat lijkt mij echt gaaf! Vanuit diep verdriet nu als vrienden rondtrekken en het ene wonder na het andere beleven.

En dan is Jezus ineens weg. De hemelvaart is geweest. Stilte… En nu?
Een ‘lockdown’ breekt aan. Vanuit het enerverende, dynamische bestaan moeten ze in een kamer gaan wachten. Net zolang totdat de belofte die God heeft gegeven uit zal komen. Zou jij dat kunnen?

Handelingen 1:4: “Toen Hij op een keer bij hen was, zei Hij tegen hen dat ze niet uit Jeruzalem mochten weggaan. Hij zei dat ze in Jeruzalem moesten blijven wachten op wat de Vader beloofd had. “Ik heb jullie al verteld wat die belofte is,” zei Jezus. “Johannes doopte met water. Maar binnenkort zullen jullie met de Heilige Geest worden gedoopt.” (BB)

Hoe kon het dat ze vrijwillig in een ‘lockdown’ gingen? Ze vertrouwen op de beloften van God!
Ze wisten dat als Hij een opdracht geeft, je gelukkig wordt als je het ook doet. Wanneer de belofte uit zou komen wisten ze niet. Jezus had het over ‘binnenkort’. Dat kan twee dagen zijn, maar misschien ook wel twee maanden. Ze deden wat Jezus hen opdroeg. Niet meer en niet minder.

Zo zaten ze daar. Tussen vier muren. Opgescheept met elkaar. De eerste dagen gingen nog wel. Alles verwerken en uitrusten van wat er was gebeurd. Maar tja, als het dan langer gaat duren… Herken je dit?

Ik daag je uit om geduld te hebben. (We moesten ook geduldig zijn om weer naar school te mogen. Dat geduld lijkt snel te worden beloond!) Strek je ernaar uit. Neem geen genoegen met gedachten als: “De beloften van God zullen bij mij vast niet werken, want…” Jij bent zijn geliefde kind. Jij bent een dochter of zoon van de Koning der Koningen en de Heer der Heren.
Poeh… Kom daar maar eens overheen!